دراین اختلال  بیمار در اکثر اوقات از بی معنا بودن افکارش  آگاه است و با تلاش زیاد در برابر آن‌ها مقاومت میکند. این افکاراغلب با اعمال اجباری همراه هستند. مثلا وجود افکار مکرر مبنی بر آلوده بودن بدن و در نتیجه شستشوی مکرر.

اغلب بیماران مبتلا به OCD برای انجام کارها را زمان زیادی را صرف میکنند. دلایل مختلفی می تواند مطرح باشد ولی اغلب به دلیل شک و تردید در زمینه اطمینان از انجام درست کار است. معمولا بیمار راضی نمی شود و کار را دوباره شروع می کند.

کندی از علائم شناخته شده OCD است. تمایل شدید برای اتمام دقیق و بدون مشکل کار اغلب موجب تاخیر و کندی میشود. درمان OCDمی تواند به بهبود و یا تخفیف این علامت کمک کند. بیماران از کندی خود آگاه هستند و اغلب زندگی خود را بر اساس آن تنظیم می کنند و حتی برخی بیماران روز خود را خیلی زودتر از دیگران شروع می کنند.

بله. OCD به درمان با دارو و رفتار درمانی پاسخ می دهد.

ترکیب دارو و رفتاردرمانی مؤثرتر از یکی از آنها هستند و هر دو یکدیگر کامل می کنند.

شواهد تحقیقاتی وجود دارد که برخی از داروهای ضد افسردگی، در درمان وسواس موثرند. مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) و کلومیپرامین داروهای ضد وسواس مناسبی هستند.

دیازپام و داروهای مرتبط با آن (گروه بنزودیازپین ها) برای تسکین اضطراب حاد استفاده می شود و معمولاً در طولانی مدت استفاده نمی شود. در صورت استفاده طولانی تر اثر خود را از دست می دهند. ولی اثر ضد وسواس خاصی ندارند. اگر دیازپام را برای مدت طولانی مصرف می کنید، نباید آن را ناگهانی قطع کنید. شما باید برای درمان خود با روانپزشک تماس بگیرید.

این احتمال وجود دارد که خواهر شما افسردگی پیدا کرده باشد. بیماران مبتلا به OCD ممکن است دچار افسردگی شوند که با بدتر شدن علائم وسواسی، خلق پایین، از دست دادن علاقه، کاهش اشتها و کاهش وزن مشخص می شود. و لازم است که اسرع وقت برای ارزیابی و درمان به روانپزشک مراجعه کند.

معمولاً ارتباط خود را با واقعیت از دست نمی دهد. از دست دادن ارتباط با واقعیت یکی از ویژگی های بیماری روانی است. با این حال در OCD بسیار شدید گاهی اوقات ممکن است برخی از علائم روان پریشی ظاهر شوند.