PTSD یا اختلال پس از سانحه نوعی اختلال اضطرابی است که پس از یک وقوع یک حادثه و اتفاق آسیب زا رخ داده و معمولا بیمار برخی از جنبه های تروما و یا سانحه را دوباره تجربه می کند و حتی در بسیاری از اوقات بیمار از هرگونه توصیف وقایع مرتبط به تروما اجتناب می کند. اجتناب از افکار، احساسات، مکالمات، فعالیت ها، افراد یا مکان هایی که یادآور حادثه هستند وجود دارد.گاهی ناتوانی در یادآوری بخش هایی از تروما نیز وجود دارد. کاهش علاقه به فعالیت های لذت بخش، جدا شدن یا بیگانگی نسبت به دیگران، تجارب مجدد به صورت افکار مکرر، تجربه مجدد تصاویر مربوط به حادثه و نیز کابوس نیز رخ می دهد. این علائم با افزایش سطح اضطراب و احساس ترس همراه و علائم جسمی در این حالت شامل افزایش تنش عضلانی، ضربان قلب سریع، تعریق حساسیت بیش از حد به صدا است. 

همچنین بسیاری  از بیماران مبتلا به PTSD دارای تشخیصهای روانپزشکی دیگری مانند اختلال اضطراب فراگیر و فوبیای ساده هستند. خطر ابتلا به اختلال وسواس فکری اجباری، اختلال افسردگی  و سوء مصرف الکل هم وجود دارد.

اکثر افرادی که شاهد وقوع سانحه یا حادثه بوده اند به طور طبیعی بهبود میابند. زنان دو برابر بیشتر از مردان در معرض ابتلا به این اختلال هستند.

درمان دارویی شامل داروهای ضد افسردگی همراه با درمان روانشناختی است. درمان روانشناختی شامل درمان شناختی رفتاری متمرکز بر تروما است. پردازش مجدد حساسیت زدایی حرکت چشم (EMDR) نیز موثر است.