تقریبا از هر 100 نفر 1 نفر ازعموم جامعه از این بیماری رنج می برند. اغلب در سنین پایین (20-30 سال) شروع و علائم اصلی این بیماری شامل هذیان، توهم و سایر تجربیات غیر طبیعی ادراکی همانند تجربه کنترل بدن یا افکار و غیره است. فردی که از این بیماری رنج می برد با واقعیت ارتباط نداشته ویا کم شده است و باور و اعتقادی در مورد وجود مشکل در خود ندارد. اسکیزوفرنیا یکی از بیماریهای اصلی روان پزشکی است که نیاز به درمان دارد.

اعتقاد و باور که واقعیت نداشته ولی فرد یقین بر وجود آن دارد و نمی توان آن را با پیشینه فرهنگی یا مذهبی فرد توضیح داد. بعنوان مثال : پلیس و نیروهای اطلاعاتی به دنبال من هستند چون من تنها کسی هستم که اطلاعات محرمانه در مورد مسائل امنیتی کشور دارم. و یا من امام زمان هستم.

توهم ادراک و احساس بدون وجود هرگونه محرک است. بعبارت دیگر شخص بدون وجود هرگونه محرک می بیند، می شنود یا احساس می کند، مثلاً در تنهائی صدای مردی را که در حال صحبت کردن است.

هذیان و توهم از علائم مثبت هستند. علائم منفی عبارتند از بی تفاوتی، اختلال فکر، بی تحرکی، بی انگیزگی.

بیماران اسکیزوفرنی خطرناک نیستند. البته برخی مطالعات نشان می دهد که در مقایسه با عموم مردم، شیوع جرایم خشن در بیماران اسکیزوفرنی بیشتر است.

داروهایی که برای درمان اسکیزوفرنی استفاده می شوند، نورولپتیک نامیده می شوند. درمان باید هر چه زودتر شروع شود. تجویز صحیح و مصرف دقیق این داروها موجب تخفیف و درمان بیمار و در نتیجه بهبودی رفتار و کیفیت زندگی میگردد.

حدود یک سوم بهبود می یابند و عودی را تجربه نمی‌کنند. ½ از بیماران بهبودی نسبی پیدا کرده و میتوانند مستقل زندگی داشته باشند.